Eunjimiz de andı, unutmayacağım notuyla. Gerçekten unutulacak bir olay değil 4 yıl geçti hala dün gibi..
https://instagram.com/p/BhntUqDnyRV/

Hyungwon her zaman bu olayı hatırlatacak bileklikler takıyor. https://uploads.disquscdn.com/images/b1c08395120ed16953e2e69e1a7b206be1d6c58c4c45a3bfe102ab5e7d403a23.jpg https://uploads.disquscdn.com/images/5ec0384cd1e281fc96f1b7bde66ff20d3911f64ee16af7884c9cd2124c60c754.jpg https://uploads.disquscdn.com/images/bf8f488d5c57cc6cb59654554e0bae5d09e6416d72f6b42913707b9449e03509.jpg https://uploads.disquscdn.com/images/83328bab7b7e091d455ec5951658d006a1231083cd798fd4e0de39577d0d4213.jpg

buda Yoo Ah İn’in paylaşımından https://www.instagram.com/p/BhnhQB7FSBP/?taken-by=hongsick

Dün Adalar dönüsu 3 katli bir gemiye bindik ama tiklim tiklim dolu eger birsey olur batarsak diyerek dusunmeden edemedim o kadar insan onlari anlayamam ama dusuncesi bile cok korkunc gitmek icin 2 kere dusuneceğim

Ayrıca Jung Shin https://uploads.disquscdn.com/images/fc09451a0f24d786a97e3331828fdc69cf84e9d61426c40baeeb88e2c3a32b8c.png

Bu müzik videosunu her izlediğimde ağlarım . Ruhları şad olsun .
https://www.youtube.com/watch?v=c-cOZgaotPY

Çok büyük, trajik, acı bir kaza bu.. Kaza değil aslında, kayıp. Zira bilinçli gözden çıkarılan canlar mevzu bahis, dönemin cumhurbaşkanının gündemi değiştirmek için yüzlerce gencin ölümüne engel olmayışı ihtimalinin konuşulmuş olması bile kan donduruyor.. Fakat bu büyük kaybın unutulmayışı ve o gençlerin her sene anılıyor olması güzel bir vefa göstergesi.. Koreliler acılarına sahip çıkıyorlar. Unutmuyorlar. Şarkı yazıyorlar, ölümsüzleştiriyor.. Gerçekten takdir ediyorum ve imreniyorum. İmreniyorum çünkü her Sewol yıldönümünde başka bir olay geliyor benim aklıma. İzin verirseniz anlatayım.
2014 baharında Koreli bir arkadaşım öğrenci değişimiyle bizim okula gelmişti, beraber aynı proje grubundaydık, iyi de bir iletişimimiz vardı hala mailleşiriz. O bahar Sewol kazası olduğunda ona üzüntümü dile getirmiştim, baş sağlığı dilemiştim ve o çok şaşırmıştı ‘nerden biliyorsun’ demişti. Ben de Kore medyasını az çok takip ettiğimi söylemiştim. Çok geçmeden, 1 ay sonra falan Soma kazası oldu. 300’e yakın madenci hayatını kaybetti. Ülkece koca bir yas tuttuk. Herkes dondu kaldı. Tüm gündemimiz hayatını kaybedenler oldu. Çok trajik bir olaydı. Dahye o zaman gelip bana baş sağlığı dilemişti. O an bir dejavu oldum. Rolleri değişmiştik. O günden beri ne zaman Sewol kazası gündeme gelse Soma’yı hatırlarım. Ama işin ilginç kısmı ne biliyor musunuz? Soma bizde çoktan unutuldu. Ünlülerimiz ya da siyasetçilerimiz ya da sanatçılarımız ya da haber bültenlerimiz Soma’yı unutalı çok oldu. Yıl dönümünde anma törenleri yapılıyor mu bilmiyorum, Yapılıyorsa da bu kadar etkili oluyor mu onu da bilmiyorum. Ama Korelilerin acı ve kayıplarını unutmayışına imreniyorum. Korenin kayıplarını onların unutmayışı sayesinden unutmayan kitlemizin kendi kayıplarını unutuşları da iç burkuyor nedense. Biz kendi acımızı sahiplenmedikçe kimse de bizim acımıza sahip çıkmayacak diyorum. Tarih boyunca bu böyle oldu. Avrupalı bir gazeteci Gazze’de ölür, aylarca gündemde kalır, tören yapılır, terör estirilir, hesabı sorulur. O acı baş tacı edilir. Samimi veya değil. Ama o acı kutsanır. Türk veya Müslüman başka birçok gazeteci aynı topraklarda aynı saygın görevi yaparken ölür bir gün sonra unutulur. Onlar unutur tabi. Hatırlamaları için bir sebep yok. Biz unutmuşuz, onlar neden hatırlasın. Biz kendi kayıplarımızı hatırda tutup değer atfetmedikçe kimse de bizimkilere değer vermeyecek. Yukarıdaki örnekte görüldüğü üzere, kendi acısına sahip çıkanların acılarını her sene anıp biz de sahipleniyoruz. Bunun sebebi onlar. Biz değiliz.

Acının ne dili var ne de dini, toprakları bol olsun geride kalanlara Allah sabır versin.