Ahh be gencecik ahh Allah rahmet eylesin, zor çok zor…

18 Aralık gününden beri hayatı anlamaya çalışıyorum.Şu üç kuruşluk dünyaya fazla bağlanmışız,sahiplenmişiz hiç bitmeyecekmiş gibi.O günden beri boş geliyor her şey ve eskiden dikkat etmediğim için kendime kızıyorum.18 Aralık’tan beri çevreme bakınıyorum her gün birileri gidiyor öyle ya da böyle.O zamandan beri içimde hep bir boşluk var ve o boşluğu mezarlığa giderek doldurmaya çalışıyordum.İlk gittiğim gün bir kız vardı daha mezar taşı olmayan yeni gömülmüş bir mezarın başında oturmuş bakıyordu,yanına gidip neyi olduğunu sordum abisi olduğunu söyledi.Biraz konuştuk,abisi evliymiş 4 yaşında bir kızı varmış ve 27 yaşındaymış daha.Onunla beraber oturdum ve öylece bakındım.Ertesi günlerde mezarlıkta gezinirken yine kızı gördüm,sonra ki günde,ondan sonraki günde ve bir sonra ki günde.Bugünde onu orada gördüm.Çok dokundu.Minwoo içinde en iyisini diliyorum,olacağı varmış.Buraya kadarmış,aramızdan ayrıldığına üzülmek yerine oraya gittiği için mutlu olmalıyız.Tekrardan Allah rahmet eylesin.